Cameleon over de grote schoonmaak

di 10 apr 2018, 18:00

"Schoonmaak? Voorjaarsschoonmaak? Wat is dat, wie doet dat dan nog?", reageerde de jeugd in ons huis verbaasd, "Is daar een app van?" Uitgelegd dat in vroeger tijden het hele huis onder handen werd genomen, alles gewassen, afgesopt, schoongemaakt, bedden gelucht, het huis geverfd waar nodig en een nieuw behangetje. Dat moest, na een winter de kolenkachel stoken, rokende mannen binnen en weinig ramen open in de winterse kou. "Ik stoke nie voe niks", zei opoe, "Doe de deure mae toe." Een net volkje zijn we, proper en schoon moet het zijn.

Opoe was een poetsvrouw. Niet alleen haar sieraden van de Zeeuwse klederdracht, nee, in alles. De meubelen, de lampen, vensterbanken, ramen, slaapkamers, keuken, het blonk er altijd als een spiegeltje. Haar laatste jaren sleet ze in het bejaardenhuis waar haar kamer geregeld een grote beurt kreeg. Dan was ze zelf al van te voren in de weer en stond 's morgens vroeg op de tafel om de lamp te poetsen want haar devies was "ze zullen bie mien gin ouwe vuulte vinde". Onder elkaar stelden wij vast dat haar spullen waarschijnlijk harder sleten van het vele poetsen dan van het gebruik. En dat met groene zeep, soda, schuurborstel en poetsdoeken.

Kom je tegenwoordig in de supermarkt of grootwinkelbedrijf dan vind je een groot rek vol met producten waarmee alle vuil en ongerechtigheden in een handomdraai bestreden kunnen worden. Als je aan de voorjaarsschoonmaak wilt kun je daar mee aan de slag.

Een van onze achternichten heeft het propere gen van opoe meegekregen of ze heeft smetvrees. Het is vlotte meid, maar poetsen is altijd prioriteit. Haar man wordt er wel eens moe van en constateerde droogjes: "Die van mij die maakt niet schoon, nee, die steriliseert."